Kiełki – rodzaje i właściwości. Które są uważane za najzdrowsze?

Choć na świecie właściwości kiełków cenione są od stuleci, w Polsce poza tradycją siania rzeżuchy w okolicach Wielkanocy, stosunkowo długo nie były one popularne. W naszej rodzimej kuchni zaczęły pojawiać się od lat 90. XX wieku. Dziś wiemy, że są nie tylko zdrowe, ale i smaczne i że naprawdę warto je jeść. Jednak czy wszystkie są tak samo cenne? Czym się różnią, które uważa się za najzdrowsze i jakie są ich właściwości?

Właściwości kiełków

Kiełki są źródłem wielu cennych składników odżywczych, witamin i minerałów. Dostarczają naszemu organizmowi witaminy A, C, E, K i witaminy z grupy B, a także magnez, potas, żelazo, cynk i fosfor. Zawarte w kiełkach związki antyoksydacyjne pomagają zniwelować szkodliwe działanie wolnych rodników. Regularnie po kiełki powinien sięgać każdy, bez względu na wiek, a szczególnie osoby borykające się z niedoborem witamin i minerałów, a także z anemią. Pomagają one regulować pracę jelit, wspomagają odchudzanie, a także układ immunologiczny. Są niskokaloryczne, lekkostrawne i dostarczają sporo błonnika, dzięki czemu zapobiegają zaparciom.

Najbardziej popularne rodzaje kiełków

• Kiełki słonecznika – są źródłem miedzi, cynku, potasu, żelaza, a także fitosteroli, które pomagają kontrolować gospodarkę lipidową organizmu. W porównaniu z innymi kiełkami są dosyć grube, soczyste. Są odrobinę pikantne i mają orzechowy posmak. Stanowią doskonały dodatek do wielu potraw, sałatek czy zwykłych kanapek. Ze względu na wysoką zawartość żelaza szczególnie poleca się je w diecie wegetariańskiej i wegańskiej.
• Kiełki lucerny – są cennym źródłem witamin, szczególnie witaminy B, minerałów i fitoestrogenów, które między innymi wykazują działanie wspomagające złagodzić objawy menopauzy. Są delikatne, lekko słodkawe i w porównaniu z innymi kiełkami, nie mają pikantnego smaku.
• Kiełki rzodkiewki – są źródłem witamin A, C, E, a także witamin z grupy B, w tym kwasu foliowego. Zawierają nienasycone kwasy tłuszczowe, a także glukozynolany czy siarkę. Mają charakterystyczny, lekko różowo-zielony kolor. W smaku są pikantne, ostre i dosyć piekące, jak dojrzała rzodkiewka.
• Kiełki brokuła – oprócz witamin A, C i z grupy B, a także i minerałów takich jak wapń, magnez czy selen, zawierają także luteinę, nienasycone kwasy tłuszczowe i sulforafan, który wykazuje między innymi działanie detoksykacyjne. W smaku kiełki brokuła przypominają dojrzałą roślinę.
• Kiełki fasoli mung – mają wysoką zawartość witaminy K i C, a także wapnia, żelaza, potasu, magnezu, fosforu i miedzi. Stanowią cenne źródło antyoksydantów. Są niezwykle popularne w kuchni azjatyckiej. Ich smak jest stosunkowo neutralny, lekko słodkawy. Są grube, bardzo soczyste i chrupiące. W przeciwieństwie do innych kiełków, je się je również w wersji na ciepło, podsmażane na patelni.
• Rzeżucha – zawiera witaminę A, C, PP i K, a także witaminy z grupy B. Jest ona cennym źródłem żelaza, magnezu i wapnia. Ma intensywny, pikantny smak, i specyficzny zapach.
  

Jakie kiełki są najzdrowsze?

Tak naprawdę zdrowe są wszystkie i nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Każdy może wybrać takie, które będą dla niego najbardziej odpowiednie ze względu na właściwości i smak.

• Kiełki lucerny pomagają zwalczyć objawy menopauzy. Korzystnie wpływają na układ pokarmowy, zapobiegają chorobom trzustki, chorobom serca, a także osteoporozie, wzmacniają mięśnie, zęby i kości. Poleca się je osobom mających problemy z koncentracją, a także kobietom w ciąży i karmiącym piersią.
• Kiełki rzodkiewki – sprawdzą się w trakcie przeziębienia. Dostarczą sporo witaminy C, a ich wykrztuśne działanie pomoże oczyścić drogi oddechowe i zatoki. Zwiększają one odporność organizmu, a dzięki zawartości siarki, wpływają na poprawę wyglądu włosów i paznokci.
• Kiełki słonecznika wzmacniają kości i zęby, a także wykazują pozytywne działanie na prawidłową przemianę materii.
• Kiełki fasoli mung to bogate źródło łatwo przyswajalnego białka. Są polecane między innymi w diecie wegetariańskiej i wegańskiej.
  
  
  

Bez wątpienia kiełki warto na stałe włączyć do codziennej diety. Są łatwo dostępne, można je również hodować samodzielnie. Pasują do większości dań, jako dodatek do kanapek, sałatek, surówek, twarożku, kaszy, ryżu. Można nimi również posypać ziemniaki. Najlepiej jeść je w postaci surowej, zachowają wówczas najwięcej cennych składników.